Odc.10 Mobbing

W celu zgłębienia jakiegoś zagadnienia, należy zacząć od wyjaśnienia definicji słowa, jakie to zagadnienie opisuje. „Mobbing” – słowo to pochodzi od angielskiego słowa mob – tłum, motłoch i w wolnym tłumaczeniu oznacza napadać na kogoś, nagabywać, atakować. Mobbing to nie tylko zła atmosfera w miejscu pracy. Może on przybierać różne formy od krytyki życia zawodowego i osobistego, po groźby, obelgi, niesprawiedliwe traktowanie, na jakie zostaje narażona osoba poddawana mobbingowi. Na ogół przybiera on psychiczne formy dręczenia poszkodowanego. Do najbardziej typowych przejawów mobbingu w miejscu pracy należy m.in. izolowanie ofiary od reszty pracowników, co utrudnia jej znacząco kontakty, wydawanie absurdalnych poleceń, zlecanie zadań zbyt ambitnych lub zbyt trywialnych, niedostosowanych do poziomu doświadczenia i umiejętności pracownika. „Chłopcem do bicia” może stać się dosłownie każdy. Czasem są to delikatne, nieodporne psychicznie osoby, które na ogół cierpią, gdzieś w zaciszu domowym, stając się jeszcze bardziej ciche, zamknięte, usunięte na boczny tor. Nieodosobnione są również przypadki szykanowania osób charakteryzujących się silną osobowością, wyróżniających się pomysłami i kreatywnością. Ofiara jest publicznie lekceważona, ignorowana, jej pomysły są wyśmiewane na forum. Rozpuszczone zostają niemiłe plotki na jej temat. Jak widać, trudno scharakteryzować ofiarę mobbingu, może być nią słaba lub odporna psychicznie osoba, może posiadać daną cechę lub wykazywać jej brak.

Kim jest zatem mobber? Z reguły jest osoba o wygórowanym poczuciu własnej wartości, niezdolna do pracy  w zespole, publicznie demonstrująca swoją wyższość. Często przecenia swoje umiejętności i zdolności. Sprawcą mobbingu może być zarówno przełożony, współpracownik, jak i podwładny. Poszkodowany przestaje wierzyć we własne siły, zaczyna popełniać błędy, nie ufa swojemu doświadczeniu i umiejętnościom. Mobber potrafi działać tak, by nikt go nie złapał na gorącym uczynku. W efekcie to ofiara jest postrzegana, jako przyczyna wszelkich problemów i konfliktów. Przyczyny takiego zachowania mobbera mogą być przeróżne. Może cechować go psychopatyczny charakter, zazdrość o stanowisko, pozycje, uznanie, lub co najczęściej, jego zachowanie może być spowodowane posiadaniem własnych, mocno skrywanych kompleksów.

Zazwyczaj zaczyna się od niewielkich docinek, kłamstewek. Pojawia się coraz częściej okazywany brak szacunku, próby manipulacji. Z dnia na dzień ta, początkowo niemiła sytuacja, narasta przeradzając się w istny koszmar dla ofiary, co oczywiście nie pozostaje bez śladu na jej psychice i osobowości. Cel został osiągnięty. Mobbingowany został poniżony, odarty z godności i wyeliminowany z zajmowanej pozycji. Na ogół tak właśnie się kończy. Zjawisko to ustaje wraz z odejściem z pracy prześladowanego. Cechą charakterystyczną mobbingu jest częstotliwość dokuczliwego postępowania  w dłuższym okresie czasu (co najmniej raz w tygodniu przez minimum pół roku), czego efekty są przerażające. Począwszy od przewrażliwienia, rozdrażnienia, poprzez bóle głowy i żołądka, myśli depresyjne, po stany lękowe i załamanie nerwowe. Osoby poddane temu zjawisku, często przez wiele lat po ustaniu koszmaru nie mogą normalnie żyć i pracować. Wielu z nich czeka leczenie psychiatryczne, renta inwalidzka, niektórzy nawet targają się na swoje życie.

Praca ma przynosić ludziom poczucie zadowolenia z dobrze wykonanego zadania, identyfikować ich z grupą, do której należą,  a nie pozbawiać snu i wyniszczać organizm, negatywnie wpływając na ich życie zawodowe i osobiste. Stąd też, gdy widzicie w swoim otoczeniu niepokojące sygnały, nie bądźcie obojętni. Reagujcie. Nawet zgłaszając to do nas.

Wykorzystano artykuł z www.praca.pl